Skocz do zawartości

A- A A+
A A A A
Zdjęcie

Stygmatyzacja chorych psychicznie


  • Zaloguj się, aby dodać odpowiedź
49 odpowiedzi w tym temacie

#1 TEO

TEO

    Milczek

  • Użytkownik
  • PipPipPip
  • 40 postów

Napisano 15 grudzień 2009 - 17:01

WITAJ MAMUSIU..Nie załamuj się ,mimo tego ,ze tak ciężko chorujesz musisz sama wierzyć w to ,że będzie dobrze.Masz rodzinę ,która Cię kocha i dla nich powinnaś walczyć .Jesteś im potrzebna Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę wytrwałości i powrotu do zdrowia....
  • 0
Dopóki mogę iść o własnych siłach,pójdę tam gdzie zechcę.....

#2 sith

sith

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 324 postów

Napisano 15 grudzień 2009 - 18:12

amelix ale mówiliśmy o osobach które sa niebezpieczne dla otoczenia Nerwica lękowa , agorafobia nie są niebezpieczne dla nikogo oprócz Ciebie No może nie chciałbym jechać samochodem który prowadzi osoba z nerwica lękową Ale to tylko tyle
Ale osoba która ma do tego stopnia zachwianą psychikę ,że może komuś zrobić krzywde to faktycznie czubek i takich powinno sie izolować
  • 0
Istnieje tylko jeden rozsądny powód by wejść w paszczę Śmierci: żeby ukraść mu złote zęby.

#3 donatelka1978

donatelka1978

    Mruk

  • Użytkownik
  • PipPipPipPip
  • 101 postów

Napisano 24 styczeń 2008 - 00:18

Witam wszystkich, nie wiedziałam gdzie dać teog posta bo niestety nie ma tutaj żadneog działu o chorobach psychicznych. Czy nie uważacie że panuje nawet wśród ludzi także tych niepełnosprawnych moda na ignorowanie osób z problemami psychicznymi?? Często gdy rozmawiam z kimś niepełnosprawnym ruchowo lub chorym przewlekle i mówię mu że choruję od 20 lat na depresję ten stuka się w czoło i mówi że ot nie jest choroba ani niepełnosprawność tylko lenistwo. Bardzo mnie boli to że nawet wśród niepełnosprawnych czuję się obco zamiast jak wśrod swoich. Szczególnie gdy osoby te na siłę mi udowadniają że nic mi nie jest. Przez chorobę mam problemy z wychodzeniem z domu, praktycznie nigdzie sama nie wychodzę z powodu częstych omdleń i tego też nikt nie rouzmie. Jak to jest, że np chorym na padaczkę nikt nie karze się brać w garść i nie śmieje się z nich że np boją się sami wychodzic? Zachęcam wszystkich podobnych do mnie a ukrywających się na tym forum i nie tylko do dyskusji o tym czy ukrywacie swoją chorobę z obawy przed otoczeniem.
  • 0

#4 niunia125

niunia125

    Podpowiadacz

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPip
  • 173 postów

Napisano 25 luty 2008 - 18:14

tak to prawda osoby z chorobami psychicznymi są trochę pomijane a prawda jest taka, że depresja jest bardzo częsta chorobą a my albo boimy sie przyznac do tego typu zaburzeń albo wydaje sie nam że to jakiś inny świat , że to nas ne dotyczy dopuki człowiek sam nie zobaczy czum jest ta choroba to nie zda sobie sprrawy czym że to cichy zabujca....
  • 0
tak mnir skrusz tak mnie złam tak mnie wypal Jezu byś został tylko ty

#5 amelix

amelix

    Statysta

  • Użytkownik
  • PipPip
  • 7 postów

Napisano 15 grudzień 2009 - 12:06

Witam . Jestem tu po raz pierwszy i jestem zakwalifikowana jako osoba z chorobą psychiczną . Ale ta kwalisyfikacja mojej choroby jest już coraz częściej zastępowana określeniem zaburzenia emocji . Mam nerwicę lękową z agorafobią . Po przeczytaniu tych postów nie dziwię się ludziom że boją się osób chorych z chorobą której nie widać ...która jest ukryta w nas w środku . Ktoś kto cierpi fizycznie ma w społeczeństwie zrozumienie i współczucie a osoba która cierpi "psychicznie " jest odsówana na bok bo co ? nie warto takiemu podać ręki ? nie warto z takim porozmawiać ? bo na pewno zaraz się na kogoś rzuci i pewnie pogryzie ;) przepraszam ale tak jak ja nie potrafię wczuć się w stan osoby siedzącej na wózku tak taka osoba nie potrafi zrozumieć co się czuje gdy wszyscy wkoło przyklejają łatkę z wielkim napisem .... czubek !!! no bo jest przekonanie że jak ktoś odwiedza psychiatrę raz w miesiącu to nic innego tylko jest wariatem . Ale problemów jest wiele i nie wszystko należy wrzucać do jednego worka bo jak ktoś choruje na cukrzycę czy miażdzycę czy na marskość wątroby to leczy się u lekarza od chorób wewnętrznych a każda choroba jest zupełnie czymś innym i tak samo jest u psychiatry ktoś kto ma depresję nie może być porównany z kimś kto ma schizofrenię czy nerwica z bulimią albo anoreksją . Są jednak dolegliwości typu bordeline czy manie czy wręcz pedofilia czy inne zboczenia ...ale na litość ktoś kto ma "tylko" nerwicę nie może być porównany z takim indywidułum . Jedyne wytłumaczenie tej niechęci jest właśnie to że tych dolegliwości nie widać . Mam tą przyjemnośc że poznałam osoby z nerwicą i gdy potrzebujemy wsparcia to nie jesteśmy sami . Moja choroba jest związana z tym że odziedziczyłam podatność nie samą chorobę ale podatność do tego że nie radzę sobie prawidłowo ze stresem . Następnym szczeblem przez który na to cierpie był dom rodzinny , był alkohol w domu , brak bezpieczeństwa i życie w ciągłym lęku . Gdy teoretycznie opuściłam ten chory dom i założyłam swój własny cichy , spokojny i kochający to moja nerwica ze mnie wyszła i pierwsze objawy były takie że czułam iż umieram za życia ... bolało mnie wszystko . Miałam wtedy małe dziecko i bałam się czu dożyje by cieszyć się jak dorasta . Bałam się wszystkiego i wszystkich nawet jak dzwonił telefon to mnie ze strachu paraliżowało . Przyszedł też taki moment gdy mój dom stał się moim więzieniem bo wyjście za drzwi graniczyło z cudem . Mogę to porównać do tego byście sobie wyobrazili iż stoicie na wieżowcu zupełnie na brzegu dachu i macie pustkę wkoło Ci co mają lęk przestrzeni zrozumią ... a inni niech pomyślą co u nich powoduje lęk . A jeszcze gdyby ktoś chciał zrozumieć i poczuć empatię to gdy jest zagrożenie dla życia czy istnieje niebezpieczeństwo organizm wytwarza adrenalinę i daje sygnał i powoduje lęk u osób z nerwicą nie musi być nic co zagraza bo wystarczy że zaboli głowa to już można się nakręcić i czuć strach z lękiem i paniką . Natomiast depresja jest spowodowana spadkiem hormonu w mózgu i to powoduje wachania nastroju i złe samopoczucie co czasami prowadzi do takiego stanu że chory czuje się bez życia i jedyne czego pragnie to zakończyć to wszystko ...i gdy obok nie ma osoby która akceptuje i nie mówi że ma wziąść się w garść i cierpliwie trwa obok nie krytykując może bardzo dużo pomóc . Proszę nie przechodzcie obok osoby z problemami duszy bo dla nas obecność innych jest jak lek na nasze dusze . Choruje ponad 20 lat i mam lepsze lub gorsze dni . Mam dorosłego już syna i prawie synową i wspaniałego męża który mobilizuje mnie w gorszym czasiie i prosi bym starała się dla nich bo oni mnie taką potrzebują ... syn mi powiedział że jestem najnormalniejszą matką wśród jego znajomych bo mam czas dla niego bo rozmawiamy w domu o uczuciach bo mówimy o swoich problemach . Tak podsumowując to są różne choroby o których nam się nie śniło i puki się o nich troszkę więcej nie wie to nie można na nie stereotypem patrzeć . A z problemami psychicznymi żyje bardzo wiele ludzi i są ich miliony ...stojąc w sklepie czy autobusie obok Was może akurat taka osoba być i nawet nie zdajecie sobie sprawy ...osoby z nerwicami , depresjami uczą w szkołach , przedszkolach wykładają na uczelniach są lekarzami urzędnikami .... ale obawa przed łatką powoduje że się ukrywamy i cierpimy bo osoby bez nerwicy są też jednym z powodów że boimy się oceniania , odrzucenia i zepchnięcia na margines ... sorki za tak długi wywód ;) Pozdrawiam i oby na ziemi cierpienia już nigdy nie było ....
  • 0

#6 mamusia

mamusia

    Widz

  • Użytkownik
  • Pip
  • 1 postów

Napisano 15 grudzień 2009 - 10:30

witam wszystkich goraca choruje na miastenie 3 lata objawy pojawiły sie od zajscia w ciazy praktycznie doszła do tego nadczynosc tarczycy.po urodzeniu dziecka zaczeło wszystko wracac do normy po te 7miesiecy ktore nosiłam dziecko byly najgorsze w moim zyciu czułam sie ja zwiedłe warzywo dzieki dziecku które nosiłam w łonie i rodzine siostrom mezowi starszej córce zyje wszystkie mogace objawy przy tej chorobie miałam. po porodzie miałam plazmofereze 5 zabiegow pomogło miała tak zwana remisje na dw a prawie lata zyłam pracował tanczyłam jednym słowem korzystałam z zycia do pazdziernika2009 kiedy te obiawy znowu sie zaczeły o powiek po bełkot problemy z jedzeniem chodzeniem itp.11pazdziernika znowu miałam plazmofereze ale niestety niepomogło teraz gorzej sie czuje niz przed zabiegamiteraz jestem na 11tabl mestinonu i 40 mg ercortonui dak\lej czuje sie jak warzywo 4 stycznia2010 mam operac je w zakopanym i to jest moja jedyna nadzieja o wiare do życia
  • 0

#7 Marta S

Marta S

    Gawędziarz

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPipPip
  • 786 postów
  • Skąd:szkoda że nie Lublin

Napisano 01 kwiecień 2009 - 20:41

jeżdżę od niedawna na Warsztaty Terapii Zajęciowej i przebywam kilka godzin dziennie z osobami z róznymi schorzeniami, psychicznymi też. Ja jestem niepełnosprawna ruchowo i myślę, ze o ile o widocznych niepełnosprawnościach , mówi się w kontekście życia w społeczeństwie, o tyle o osobach z zaburzeniami nie mówi się w ogóle. Ludzie się boją po prostu. Nie wiedzą np, że osoby te mogą prawie normalnie funkcjonować tylko muszą brać leki, ze muszą czuć się potrzebne, żeby nie myśleć o nieudanych sprawach w życiu.
Z drugiej strony też trudno jest zdrowym takie osoby zrozumieć i może trzeba by było stworzyć jakiś program jak się nie bać osoby chorej, żyć z nią a nie obok niej.
Wydaje mi się , że też osoby z zaburzeniami powinny starać się walczyć ze swoimi słabościami jak każdy chory człowiek. Przyjdą momenty upadku, wiadomo, ale są i dobre dni.
  • 0

www.facebook.com/niemotylica zapraszam na moją autorską stronę z wierszami . 


#8 MichalWwa

MichalWwa

    Widz

  • Użytkownik
  • Pip
  • 2 postów

Napisano 07 grudzień 2009 - 21:09

Witam serdecznie.Ja również jestem osobą niepełnosprawną ze względu na stan psychiczny.Choruję na zaburzenia lękowe.Lekarz gdy wypisuje mi leki wyraźnie zaznacza na recepcie literkę P-przewlekłe czyli teoretycznie trwałe.Moja choroba spowodowana jest traumatycznymi przeżyciami i doświadczeniami.Najlepsze jest w tym,że to nie mnie się boją,a bywa po prostu,że to ja się lękam innych.Zostałem wiele razy skrzywdzony przez ojca,i gdy mam się z nim spotkać to po prostu mnie odrzuca.Unikam więc jego osoby.On twierdzi,że jestem leniwy,bowiem jak mi się wydaje nie chce się przyznać i pogodzić z tą myślą,że jest odpowiedzialny za moją chorobę.Jeśli chodzi o ukrywanie przed otoczeniem to świetnie wypracowałem sobie taktykę kamuflażu,a teraz się klepie po głowie i pytam po co?Może właśnie dlatego,że nie chciałem uchodzić za dziwaka i nie chciałem też robić przykrości najbliższym-mamie i babci czy przyjaciołom,nie chciałem żeby martwili się o mnie.I tak,wciąż funkcjonuje stereotyp osoby chorej psychicznie jako niebezpiecznej,niepoczytalnej i nieobliczalnej,a znam wielu ludzi,którzy jak są normalnymi osobami,z tym że nieraz mają odchyły.A kto ich nie ma?Zdaje się z tego co zaobserwowałem,że to Ci krętacze,sadyści,nie wiem łajzy po prostu sprawiły,że ktoś został okaleczony psychicznie na całe życie...Pozdrawiam życząc zdrowia i mimo wszystko funkcjonowania w tym życiu lub chociaż "trwania":-)
  • 0

#9 attrea

attrea

    Milczek

  • Użytkownik
  • PipPipPip
  • 27 postów

Napisano 07 grudzień 2009 - 23:55

Witam
Nigdy nikomu umyślnie nawet w chorobie nie zrobilam krzywdy, najwyżej sobie. Jednak we wlasnej rodzinie mam zakaz zbliżania się do bratanicy, wiec w ogole o czym mowa?? Dajcie spokój. Mam juz przegrane życie a trwanie w nim jest bolesne. Rzadko się wypowiadam, bo zawsze się znajdzie silniejszy co "zgnoi". Nie ma sensu, walka z wiatrakami. Pozdrawiam tych co udało im się ukryć chorobę i normalnie żyć i Tych podobnych do mnie.
  • 0

#10 Nika5

Nika5

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 463 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 09:13

A nie przyszło wam do głowy,że są tacy,którzy zostali skrzywdzeni przez chorych psychicznie.Przestańcie kreować się na bezbronne niebożęta,bo często jesteście bestiami.
  • 0
...Olsztyn kocham,moją małą Amerykę ...

#11 kurczak

kurczak

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 325 postów
  • Skąd:Warszawa

Napisano 08 grudzień 2009 - 10:48

ojjjj Nika.... miałaś kiedyś do czynienia z takimi ludźmi? Ja z nimi pracowałam wiele lat... Był to ZPcH na zasadzie oddziału dziennego, znanej bardzo firmy, eksperymentalnie - rehabilitacja poprzez pracę.Różni ludzie tam pracowali: zdrowi, niepełnosprawni fizycznie i z różnymi chorobami i zaburzeniami(Ci stanowili większość) psychicznymi.Był tam psycholog, i pani doktor. Pilnowali samopoczucia ludzi, przyjmowania leków. Był też szef produkcji i normalny zakład pracy funkcjonował wiele wiele lat :)
potem firma się bardzo rozrosła została sprzedana i zmieniło się wiele zasad. Firma zmieniła image i przestała być ZPH ale to inna bajka...
Wiesz ilu ludzi było wśród nich wykształconych, po studiach, biznesmenów, którzy nie dali rady z pracocholizmem, ludzi z depresjami, lekarzy lub po prostu ludzi którzy nie radzili sobie w życiu bo zostali sami na świecie?Brali leki i byli szczęśliwi praca była dla nich sensem życia...Były okresy w ich życiu i pracy gdy musieli lądować w szpitalu bo choroba dawała nawroty(np w trakcie przesilenia wiosennego), ale często wracali po terapii i zmianie leków. Była wielka świetlica, wspólne organizowanie wigilii i innych świąt, gotowanie we wspólnej kuchni potraw świątecznych, Potem pachniało w całym zakładzie ludzie się wymieniali , gdy jedni gotowali drudzy pracowali....Często wspominam te czas z łezką w oku bo miały niepowtarzalny klimat....Każdy miał jakąś ksywkę, były też pary, a potem dzieci, a ludzie gdy firma miała duże zamówienia i trzeba się było wywiązać gotowi byli pracować na noce...nawet po cichu....
Nie przeczę że słyszymy często o różnych tragediach, ale wynikają one często z zaniedbania i niewiedzy ludzkiej.... i strachu.... Ja też się na początku bałam...Potem się przyzwyczaiłam i nauczyłam się patrzeć np. ciepło z humorem na pewne zachowania innych... Ale to już nie wróci... bo zmieniłam pracę a potem wszystko się tam pozmieniało...
Nie oceniajmy pochopnie...Pozdrawiam wszystkich :)
  • 0
CZASEM TRZEBA DAC SIĘ ZGIĄĆ ŻEBY NIE DAĆ SIĘ ZŁAMAĆ. AGA

#12 Nika5

Nika5

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 463 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 10:57

Kurczak,ja właśnie niestety miałam kontakt z chorą psychicznie osobą,a właściwie bestią.I żyję tylko dzięki temu,że ktoś uratował mi wówczas życie obezwładniając tą bestię.
I nigdy nie odwrócę się plecami do chorego psychicznie,nigdy mu nie zaufam.Nie chcę przebywać w pobliżu takich osób,bo są nieobliczalne i niebezpieczne.Tego nauczyło mnie życie.
  • 0
...Olsztyn kocham,moją małą Amerykę ...

#13 attrea

attrea

    Milczek

  • Użytkownik
  • PipPipPip
  • 27 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 12:18

Nika5 Wypraszam sobie nazywanie mnie bestia. Miałas część życia szczęśliwego bo byłaś zdrowa kiedyś?? ja nie miałam takiej możliwości, wiec weź...
To jakie przeżycie i doświadczenie miałaś z osobą chorą psychicznie i teraz generalizujesz "bo tacy".
Nie życzę sobie tego. rozumiesz??
  • 0

#14 Nika5

Nika5

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 463 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 13:01

Ja swojego zdania nie zmienię,bo oparte jest na moich osobistych przeżyciach.I nie interesuje mnie czego sobie nie życzysz,a co sobie życzysz.A już na pewno nie mam zamiaru przekonywać się czy generalizuję,bo nie mam ochoty na żaden bezpośredni kontakt z osobami chorymi psychicznie nauczona przez życie.
A określenie bestia ,było jak oczywiście nie raczyłaś zauważyć w kontekście osoby,która mnie zaatakowała.
  • 0
...Olsztyn kocham,moją małą Amerykę ...

#15 lucyna

lucyna

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 309 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 13:29

Nika5 ale nikt Cię nie zmusza to kontaktu z takimi osobami, natomiast dobrze by było abyś zastanowiła się nad tym jak bardzo łatwo jest w dzisiejszych czasach zapaść na chorobę psychiczną i przestała wrzucać wszystkich do jednego worka, tylko dla tego ze jedna z takich osób zrobiła Ci kiedyś krzywdę.
  • 0
Nawet siwa może być szczęśliwa:)

#16 Nika5

Nika5

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 463 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 14:09

Lucyno,ja się takich osób boję i nie mam zamiaru zmieniać swojego podejścia.Dla mnie ten przypadek był tak wielką traumą,że teraz zawsze będę na zimne dmuchać,bo są to ludzie nieobliczalni w swoim postępowaniu.
  • 0
...Olsztyn kocham,moją małą Amerykę ...

#17 attrea

attrea

    Milczek

  • Użytkownik
  • PipPipPip
  • 27 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 15:13

[quote name='Nika5].Przestańcie kreować się na bezbronne niebożęta' date='bo często jesteście bestiami.[/quote']
.......
A ja się takich jak Ty boję, bo myślą i wiedzą za wszystkich.
  • 0

#18 Gość_michalina_*

Gość_michalina_*
  • Gość

Napisano 08 grudzień 2009 - 15:35

Nika z całym szacunkiem...
A nie pomyślałaś że Twoje słowa mogą kogooś głeboko zranić?
Wielu z nas otarło się o załamanie i są klasyfikowane jako pacjęci
poradni zdrowia psychicznego.
Weź to pod uwagę. Współczuje traumy, ale miej na względzie
psychikę ludzi bardzo wrażliwych.
  • 0

#19 Nika5

Nika5

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 463 postów

Napisano 08 grudzień 2009 - 15:56

Michalino,wkurza mnie,ze wszyscy pochylają się nad chorymi psychicznie zapominając o ich ofiarach,które są zawsze na drugim planie.Niewinnych ofiarach,bo niczym nie zawiniły na to co je spotkało .A myślisz,że ofiary nie są wrażliwe.
  • 0
...Olsztyn kocham,moją małą Amerykę ...

#20 kurczak

kurczak

    Sufler

  • Użytkownik
  • PipPipPipPipPipPip
  • 325 postów
  • Skąd:Warszawa

Napisano 08 grudzień 2009 - 16:19

Rozumiem Cię Nika.... ale.... pomyśl że w każdym mijanym człowieku na ulicy może drzemać jakiś problem... Wielu ludzi chodzi nie zdiagnozowanych.... bo nie zgłaszają się do Poradni... Czy w tym przypadku masz zrezygnować z kontaktu z otoczeniem? Trzeba żyć dalej... Bo inaczej Ty wpadniesz w obsesję i zatoczysz błędne koło... Nie każdy chory psychicznie jest bestią , tak jak nie każdy człowiek z DPM jest upośledzony umysłowo, a w społeczeństwie często te dwie sprawy są błędnie łączone niestety...Masz prawo się bać... ale i tak ludzie są różni, schorzenia też, do końca w życiu i tak się wszystkiego nie przewidzi...Trzymaj się...
  • 0
CZASEM TRZEBA DAC SIĘ ZGIĄĆ ŻEBY NIE DAĆ SIĘ ZŁAMAĆ. AGA


Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych