16 odpowiedzi w tym temacie

[Difra]

Kinezjologia Edukacyjna, czyli metoda Paula Dennisona zwana również Gimnastyką Mózgu.

Wszystko, co proste najczęściej jest genialne. Osoby ćwiczące systematycznie zestawami ćwiczeń osiągają zdumiewające efekty rozwijające zdolności i umiejętności, ale również korygują deficyty (m.in. nadpobudliwość, koncentrację uwagi, koordynację ciała i umysłu, pamięć, dysleksję w szerokim znaczeniu). Nie można się jednak czarować, żeby osiągać efekty trzeba ćwiczyć systematycznie konsekwentnie i czasem długo (choć naprawdę po miesiącu systematycznej pracy widać pierwsze efekty).

Skuteczność Metody Dennisona ma swoje proste uzasadnienie. Ruch to źródło zdrowia - jak powszechnie wiadomo - a jeśli jest to ruch, który powoduje pozytywne zmiany w centralnym systemie nerwowym (odsyłam do książki „Zmyślne ruchy” Carla Hannaford), to nic więcej powiedzieć nie trzeba.

Paul Dennison (amerykański pedagog) opracował metodę mającą na celu zintegrowanie pracy mózgu. Jego zdaniem, wiele problemów intelektualnych i emocjonalnych w życiu człowieka wynika ze złego współdziałania obu półkul mózgowych i z braku integracji między nimi. Aby człowiek miał pełny obraz otaczającego go świata niezbędna jest integracja prawej i lewej półkuli mózgowej, bo mózg jest narządem symetrycznym, ale każda półkula ma inne zadania.
Prawa półkula mózgu jest to półkula odpowiedzialna za uczucia, prawdziwe wielowymiarowe uczenie się, ogólny ogląd, percepcję przestrzeni, pamięć długotrwałą, intencje - czyli jest ona twórcza, emocjonalna, postrzegająca całość.
Lewa półkula mózgowa (u osób praworęcznych) odpowiada zaś za: myśli, analizę, przypisywanie faktów, widzenie szczegółów, percepcję czasu, kontrolę nad słowem, porozumiewanie się werbalne, pamięć krótką - czyli jest ona logiczna i postrzega poszczególne elementy.

Mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem. Przez impulsy w układzie nerwowym informacja dociera do wszystkich zakątków organizmu. Jednocześnie ośrodki znajdujące się w lewej półkuli mózgu zawiadują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli - kierują jego lewą półkulą. Gdy wykonujemy ruch lewą nogą, impuls nerwowy dociera do prawej półkuli; w przypadku ruchu prawą ręką - dochodzi on do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian wykonujemy ruchy lewą nogą oraz prawą ręką i jesteśmy przy tym w stanie utrzymać równowagę, dochodzi do szybkiego przełączania prawej i lewej półkuli. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a stare, już istniejące, udrażniają się i umacniają. W ten sposób następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. W rezultacie jego część intuicyjna zaczyna lepiej współpracować z częścią analityczną. Lewe ucho może dobrze współdziałać z prawym, a oko z lewym. W ten sposób nauka dla dzieci dyslektycznych, czy dysortograficznych przestaje być przyczyną stresu, staje się łatwiejsza.

Okazuje się, że ilość połączeń między lewą i prawą półkulą mózgu jest bardzo istotna dla procesów uczenia się. Gdy badano np. mózg Einsteina, stwierdzono, że różnił się od mózgu przeciętnego człowieka kolorem, był nieco jaśniejszy zwłaszcza w swej środkowej części. Wynikało to właśnie z większej niż zwykle ilości połączeń nerwowych miedzy jego lewą i prawą półkulą. Połączenia te wypełniają się mieliną - substancją o jasnej barwie. W mózgu Einsteina było ich tak dużo, że w końcu zmieniła się jego barwa. Oczywiście, gdy liczba połączeń jest mniejsza, mózg też sobie radzi, gdyż jest doskonałym organem, niemniej jednak po wytworzeniu nowych połączeń nerwowych na styku półkul wszystko odbywa się szybciej i ze znacznie mniejszym wysiłkiem. Jedną z przyczyn zbyt małej ilości połączeń nerwowych u niektórych dzieci są ruchy naprzemienne nieprzerobione w dzieciństwie. Większe ryzyko takich przypadłości występuje u dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia oraz tych, które mało raczkowały i zbyt szybko zostały przesadzone do tzw. "chodzika".

Dzięki harmonijnej współpracy obu półkul mózgowych dzieci jak i dorośli z łatwością przyswajają sobie nową wiedzę, umiejętności. Brak równowagi między pracą obu półkul mózgowych zdaniem Dennisona, prowadzi do powstawania różnego rodzaju zakłóceń. Dziecko może mieć problemy np.: w nauce czytania i pisania, z koncentracją uwagi, wyrażaniem własnych emocji. Również dotyczy to osób dorosłych, które mogą mieć kłopoty nie tylko z zapamiętywaniem informacji, ale także z wyrażaniem własnych emocji, dzieleniem się własną wiedzą, poruszaniem w większych przestrzeniach, komunikacją interpersonalną etc. Paul Dennison twierdzi, że powstałe zaburzenia („blokady”) można zlikwidować właśnie poprzez ruch. Proponuje on ćwiczenia bardzo łatwe i bezpieczne, które wykonywane (najlepiej pod kierunkiem terapeuty) prowadzą do integracji obu półkul mózgu, czego efektem może być np.: płynne czytanie lub poprawa koncentracji uwagi na własnych ruchach i działaniu, poprawa komunikacji i ruchu jako takich człowieka.

Działania kinezjologii edukacyjnej powodują dość szybkie i długotrwałe zmiany, poprzez rzeczywiste budowanie powiązań nerwowych w obrębie mózgu i ciała, dzięki czemu uczenie przebiega szybciej, efektywniej, a co ważniejsze - bezstresowo.

Dennison odkrył, że funkcje mózgu ludzkiego są trójwymiarowe tak, że stanowią całość. Proces kształcenia może być miły i przystępny, pod warunkiem, że zostanie poprowadzony wielowymiarowo:
wymiar lateralizacji (lewa i prawa półkula mózgu)
wymiar koncentracji (pień mózgu i płat czołowy)
wymiar stabilności (system limbiczny)

Metoda Dennisona może dawać następujące efekty:

usuwać blokady ukryte w naszym ciele,
wprowadzać ciało i umysł w stan optymalny do przyswajania wiedzy równoważąc wymiar lateralności, koncentracji, stabilności.

Zestaw ćwiczeń gimnastyki mózgu można podzielić na:


I. Podstawowy schemat ćwiczeń wprowadzających,
II. Ćwiczenia na przekraczanie linii środka,
III. Ćwiczenia wydłużające,
IV. Ćwiczenia energetyzujące.


I. PODSTAWOWY SCHEMAT ĆWICZEŃ WPROWADZAJĄCYCH

1. Picie wody
Woda jest czynnikiem energetyzującym, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu limbicznego. Woda aktywizuje mózg dla elektrycznych i chemicznych reakcji między mózgiem a układem nerwowym-poprawia umiejętności szkolne i ogólnożyciowe.
Codziennie należy pić tyle szklanek wody ile wskazuje wzór:

Waga ciała
-------------
11

2. Ruchy naprzemienne
Ćwiczenia te powinny być stosowane w ciągu dnia możliwie jak najczęściej i w urozmaicony sposób. Oto przykłady ćwiczeń naprzemiennych:
Krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na zmianę wyżej była ręka lewa potem prawa.
Dotykanie lewą dłonią prawego łokcia i odwrotnie.
Dotykanie lewą dłonią prawego ucha i odwrotnie.
Dotykanie lewą dłonią prawego kolana i odwrotnie, itp.
Ruchy naprzemienne - poprawa pisania, słuchania, czytania i rozumienia, koordynacja ruchowa lewej i prawej strony ciała, wzmocnienia oddechu, wzrost energii.

3. Punkty na myślenie
Jedną ręka- najlepiej palcem wskazującym i kciukiem- masuj punkty (miękkie miejsca, dołki pod obojczykami z lewej i prawej strony klatki piersiowej), a drugą rękę połóż na pępku.
Czas ćwiczenia około 2 minut.
Punkty na myślenie - przekazanie informacji od prawej półkuli do lewej połowy ciała i odwrotnie, stymulacja aorty, zwiększenie potoku elektromagnetycznej energii, likwiduje odwracanie liter i cyfr, prawidłowo układa ciało podczas czytania.

4. Pozycja Cook`a
Stań lub usiądź, skrzyżuj nogi w kostkach, wyciągnij ręce przed siebie i przekręć dłonie grzbietami do siebie tak, by kciuki skierowane były w dół. Teraz przełóż jedną rękę przed drugą tak by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki są nadal skierowane w dół), skrzyżuj palce dłoni, zegnij ręce w łokciach i oprzyj ręce na piersi. Zamknij oczy, czubek języka połóż na podniebieniu. Oddychaj swobodnie.
Czas ćwiczenia około 2 minut. Zwalniamy język, nogi, ręce swobodnie opuszczamy.
Pozycja Cook`a - emocjonalna stabilność, „uziemienie”, zwiększenie uwagi, swobodny ruch kości czaszki, wyraźne słyszenie, mowa, pisanie prac kontrolnych.

II. ĆWICZENIA NA PRZEKRACZANIE LINII ŚRODKA

1. Ruchy naprzemienne

2. Leniwe ósemki dla oczu
Stań. Wyciągnij przed siebie lewą rękę, zaciśnij pięść a kciuk skieruj do góry, rysuj kciukiem w powietrzu po kształcie położonej ósemki (znaku nieskończoności) wodząc oczami za ręką- głowa nieruchomo. Ruch zaczynaj zawsze w lewo do góry. Powtórz to samo prawą ręką a potem obiema rękoma jednocześnie.
Leniwe ósemki - koordynacja wzroku, obwodowe widzenie, aktywizacja mózgu dla przekraczania środkowej wizualnej linii, integracja półkul mózgowych, mechanizm czytania (ruch oczu z lewej do prawej), rozpoznawanie znaków przy pisaniu, czytanie ze zrozumieniem.

3. Słoń
Wyciągnij lewą rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę połóż na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi w kolanach lekko ugięte, mały rozkrok. Rysuj ręką w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Całe ciało prostuj. następnie to samo z prawą ręką. Pamiętaj, że kierunek pisania w lewo do góry.
Słoń - stymulacja mowy wewnętrznej, twórcze myślenie, słuchanie własnego głosu, rozwój pamięci długoterminowej, zintegrowane widzenie, słyszenie i ruch; mowa, pismo, zapamiętywanie.

4. Leniwa ósemka alfabetyczna
Najpierw narysuj kilka leniwych ósemek a potem wpisz w kształt leżącej ósemki małe litery alfabetu, zachowując kierunek w lewo do góry.
Alfabetyczne ósemki - zasady pisowni, twórcze pisanie, koordynacja „ręka - oko”, rozpoznawanie i kodowanie symboli, zdolności manualne, precyzja ruchów, ortografia.

5. Motyl na suficie
Podnosimy do góry głowę. Nosem na suficie kreślimy leżące ósemki. Zaczynamy w lewo do góry.
Motyl na suficie - koordynacja wzrokowo ruchowa, mechanizm czytania i pisania.

6. Kołyska
Usiądź na podłodze, ręce lekko ugięte oprzyj z tyłu utrzymując tułów podniesiony. Nogi zegnij w kolanach i podnieś stopy do góry. Usuń napięcie w jednym biodrze potem w drugim, robiąc nieduże ruchy nogami.
Kołyska - rozwój zdolności do pracy w środkowym polu ciała, umiejętności wzrokowego śledzenia za ruchami w kierunku od lewej do prawej strony, nawyki skupiania uwagi i zrozumienia.

7. Rowerek
Podnieś ręce i głowę do góry, obejmij głowę dłońmi i podtrzymuj ją. Prawym łokciem dotykaj lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychaj rytmicznie.
Rowerek - integracja lewej i prawej strony ciała, czytanie, umiejętność słuchania, pismo, zasady pisowni, matematyka.

8. Krążenie szyją
Zwieszamy ciężko głowę i krążymy nią zaczynając w lewą stronę.
Krążenie szyją - czytanie ze zrozumieniem, wyrażanie emocji,myślenie pamięć, matematyka.

III. ĆWICZENIA WYDŁUŻAJĄCE (ROZCIĄGAJĄCE)

1. Przyciskanie dzwonka
Stań prosto, odstaw jedną nogę do tyłu stawiając ją na palcach. Na wydechu zegnij w kolanie nogę stojącą z przodu a piętę tylnej nogi staraj się postawić na podłodze. Na wdechu podnoś się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zmień nogi.
Pompowanie piętą - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, słuchanie ze zrozumieniem, czytanie ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania, zdolności do zakańczania rozpoczętego procesu.

2. Sowa
Jedną ręką chwyć mocno mięśnie barku, głowę powoli odwracaj w lewo a potem w prawo, podbródek trzymaj prosto. Głową sięgaj maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mięśnie szyjne. Zrób wdech, gdy głowa jest w skrajnym położeniu tu gdzie ręka trzyma ramię, wydech w czasie obrotu głowy.
Powtórz trzymając drugą ręką drugie ramię. Sowa - przekraczanie środkowej audialnej linii (uwagę słuchową, percepcję i pamięć), słuchanie własnego głosu, doskonalenie dialogu wewnętrznego, rozwój luźnego ruchu oczu, słuchanie ze zrozumieniem, mowę i ustny komunikat, matematyczne wyliczenia, pamięć, praca z komputerem.

3. Aktywna ręka
Podnieś rękę do góry, chwyć ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej na wydechu w czterech kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od ucha. Powtórz wszystko zmieniając ręce.
Aktywna ręka - rozwój wyraźnej mowy i językowych zdolności, rozluźnianie przepony, koordynacja „ręka-oko”, kaligrafia, zasady pisowni, twórcze pisanie.

4. Wypady
Rozstaw nogi szerzej od pleców,
przekręć nogi tak by stopy były ustawione do siebie pod kątem prostym, Zegnij jedną nogę w kolanie i przenieś nogi, drugą nogę trzymaj prosto. Tułów trzymaj prosto. Zrób wypad na zgiętą nogę i odwróć głowę w stronę zgiętej nogi.
Wypady - przekraczanie i praca w środkowej strefie ciała, rozwój percepcji przestrzennej, relaksacji całego ciała, zrozumienia, aktualizacji pamięci krótkoterminowej.

5. Luźne skłony - sięganie po piłkę
Stań, skrzyżuj nogi w kostkach, zrób luźny skłon tułowia do przodu wyciągając ręce przed siebie (jakby oddając ciało działaniu przyciągania ziemskiego).
Luźne skłony - odczuwanie uziemienia i stabilności, wzrokowej integracji, czytanie ze zrozumieniem, liczenie w pamięci, abstrakcyjne myślenie.

6. Zginanie stopy
Usiądź, zegnij nogę w kolanie i połóż ją na udzie drugiej nogi, tak by zewnętrzna kostka dotykała uda. Końcami palców chwyć podstawę i miejsce mocowania mięśnia podudzia, następnie zginaj i prostuj stopę.
Zginanie stopy - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, zrozumienie w czasie czytania i słuchania, zdolność twórczego pisania, zdolność podążania za logiką zadania i dokończenia go.

7. Kobra
Usiądź, oprzyj dłonie na stole, trzymaj plecy rozluźnione, zacznij oddychać tak jakby „od podstawy kręgosłupa”. Skup się na oddechu tak jakby był źródłem twej siły (a nie pracą mięśni).
Kobra - przekraczanie środkowej linii ciała, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, obuoczne widzenie, zgodna praca obojga oczu, słuchanie ze zrozumieniem, umiejętności mowy, kontrola motoryki precyzyjnej.

IV. ĆWICZENIA ENERGETYZUJĄCE

1. Kapturek myśliciela
Dużymi palcami i kciukiem chwyć małżowinę uszną i masuj ją (odciągając do tyłu i ściskając). Masaż zaczynaj od góry i przesuwaj się w dół do płatka ucha.
Kapturek myśliciela - przekraczanie środkowej audytywnej Unii (mającej związek z uwagą słuchową, rozpoznawaniem, rozróżnianiem, percepcją, pamięcią), słuchanie własnego głosu w czasie mówienia, dobrej pracy pamięci krótkoterminowej, doskonalenie dialogu wewnętrznego, zgodnego słuchania obydwoma uszami, słuchanie ze zrozumieniem, wystąpienia publiczne, śpiew, gra na instrumencie.

2. Energetyczne ziewanie
Dotknij końcami palców miejsca na zębach tuż przed miejscem gdzie łączy się dolna szczęka z górną, masuj te miejsce, lekko otwórz usta, wyobraź sobie, że ziewasz.
Energetyczne ziewanie - percepcja sensoryczna, motoryczne funkcje oczu i mięśni, odpowiadających za dźwięk i żucie, procesy utleniania w organizmie, uwaga i percepcja wzrokowa, komunikacja, umiejętność wybierania potrzebnej informacji, głośne czytanie, twórcze pisanie, wystąpienia publiczne.

3. Oddychanie przeponowe
Zrób wdech nosem. Najpierw oczyść płuca, robiąc krótkie wydechy przez zaciśnięte wargi (wyobraź sobie, że chcesz utrzymać piórko w powietrzu). Po tym wydech możesz robić nawet nosem. Połóż ręce na brzuchu, na wdechu ręce podnoszą się a na wydechu opuszczają się. Zrób wdech i licz do trzech, zatrzymaj oddech na trzy sekundy, wydychaj licząc do trzech, znowu zatrzymaj oddech na trzy sekundy. Powtórz całość jeszcze raz.
Oddychanie przeponowe - rozluźnienie centralnego układu nerwowego, ustalenie rytmu ruchów kości czaszki; czytanie, głośne czytanie mowa.

4. Punkty pozytywu
Dotknij lekko końcami palców punktów, które znajdują się na czole, bezpośrednio nad oczami, równo po środku między linią włosów a brwiami.
Punkty pozytywne - wzmocnienie czołowych części mózgu, osłabienie reakcji odruchów wymuszonego działania, pozytywny wpływ na procesy nauki pisania, matematyki, pamięci długoterminowej.

5. Punkty uziemienia
Końcami palców jednej ręki dotknij brody pod dolną wargą, a palce drugiej ręki połóż na górnej części kości łonowej. Patrz w dół (na podłogę).
Punkty uziemienia - praca w polu środkowym, stabilność, uziemienie (wodzenie oczami w dole dla rozwoju umiejętności widzenia z bliska), umiejętności organizacyjne (ruch oczu w pionie i poziomie), umiejętność nie gubienia wierszy i kolumn w czasie czytania, pisanie i prace matematyczne.

6. Punkty równowagi
Jedną rękę połóż na wgłębieniu u podstawy czaszki za uszami a drugą na pępku. Zmień położenie rąk.
Punkty równowagi - pobudzenie i koncentracja świadomości, podejmowanie decyzji, rozluźnienie napięcia przy ruchu szczęk i kości czaszki, rozumienie podtekstu napisanego „między wierszami”, punktu widzenia autora tekstu, krytyczna ocena i podejmowanie decyzji, umiejętność rozróżniania przy pisaniu i matematyce.

7. Punkty przestrzeni
Końcami palców jednej ręki dotknij miejsca między górną wargą a nosem, drugą rękę połóż tuż powyżej kości łonowej. Wzrok skieruj do góry. Zamień ręce.
Punkt przestrzeni - zdolności pracy w polu środkowym, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, percepcja głębokości wyobrażenia, zdolności widzieć blisko i daleko, umiejętności organizacyjne, skupienie na zadaniu.

Większość ćwiczeń można wykonywać w pozycji również siedzącej.

Linki do stron poświęconych metodzie Dennisona:

http://www.kinezjolo...pl/rozwojpl.htm
http://www.dzieci.bc...ask/denison.htm
http://dobrametoda.c... Edukacyjna.htm

Gorąco zachęcam do popatrzenia również w podane strony http, gdyż znajdują się tam zdjęcia z wybranymi ćwiczeniami.

Pozdrawiam ciepło
Asia

[Mała]

Dzięki Asiu

[Joan]

Hej Asiu!!! :-D I'm really grateful!!! Dziękuję!!! Pozdrowienia z gór!!! Asia i Karol.

[Difra]

Aguś, proszę Cię bardzo... Z sercam to uczyniła... wiesz (H) Gdybyś potrzebowała, by cosik jeszcze jaśniej napisać, to krzycz... Możesz na gg

Asiu i Karolu, dzięki za pozdrowienia, bawcie się miło w górach.

Asiu, mam nadzieję, że jakoś przydadzą się Tobie te ćwiczenia :-D
To samo, co do Małej... jeśli coś niejasne, to chętnie będę rozjaśniać. Karol ma moje gg, możesz "wyzębić"



Buziaki dla Was (cmok)
Asia

[Yen]

Asiu, ja też dziękuję , serdecznie i gorąco pozdrawiam z "zamarzniętej" Łodzi. Buziaczki! :-D

[Difra]

Jolu, dzięki za pozdrowienia. Też ściskam :-D

Cieszę się, że mogłam dać Wam chociaż troszeczkę od siebie.
Buziaki mocne
Asia

[ann]

Ciekawi mnie czy ktoś zauważył jakieś pozytywne efekty takich ćwiczeń?
Jak z tym jest?

[Difra]

Ann, jestem logopedą....Pracuję z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi wapierając się również metodą Dennisona. Zauważam pozytywne efekty tych ćwiczeń nie tylko na osobach, z którymi prowadzę terapię, ale także u siebie.

Pozdrawiam
Asia

[ann]

Cieszę się, że to komus pomaga. Bo u mnie po 2.5 roku metody Dennisona nic..... spływa jak po kaczce (moze oprócz relaksu i rozluźnienia, ale do tego wolę trening autogenny Schulza).

[Difra]

Ann, dziwi mnie że nic Ci ta metoda nie daje... Może nie ćwiczysz nią lub nie ćwiczyłaś... Od samego patrzenia w podane ćwiczenia nie poprawi się ani koncentracja, ani pamięć... :twisted:

Poza tym Tobie samej- o ile faktycznie ćwiczyłaś solidnie- może trudno obiektywnie stwierdzić na ile się poprawiają pewne rzeczy.
A tak na prawdę trudno jest odmówić słuszności metody ponieważ były przeprowadzane badania potwierdzające lepszą pracę mózgu.

Pozdrawiam
Asia

[ann]

Ćwiczyłam w grupie 10-osobowej i jest tak jak to pisałam wcześniej - poprawia nastrój i tylko tyle...

Added after 16 minutes:

Myślę, że akurat efekt tej metody jest bardzo indywidualny i tylko tak - subiektywnie może być oceniany, dlatego najważniejsze są jej efekty u uczestników.
Wyniki badań mózgu nie są dla mnie argumentem wystarczającym, nie widziałam ich, nie czytalam i nie dotyczą mojego mózgu i zawsze jak to w badaniach bywa mogą być nadinterpretowane i niemiarodajne.
Zaobserwowałam, że pewnego czasu była straszna "moda" na ćwiczenia Dennisona. Dla mnie to niegroźna ciekawostka, mile spędzony czas. I może właśnie teraz ktoś wymyśla inną ...

[Difra]

Z subiektywnymi odczuciami spierać się nie będę, bo to nie o to chodzi... Mam własne doświadczenia i doświadczenia osób, z którymi pracuję- to dla mnie najważniejszy argument przemawiający za wspomnianą metodą. Nie neguję tego, że Ty- Ann- masz innego rodzaju odczucia. Masz do tego święte prawo.
Natomiast metodę polecam, nie tylko dlatego, że ja mam pozytywne doświadczenia wynikające ze stosowania jej, ale również dlatego, że mądrzejsi ode mnie ją stosowali i polecają. A integracja półkul mózgowych to nie bajki...

Wyniki badań mózgu nie są dla mnie argumentem wystarczającym, nie widziałam ich, nie czytalam i nie dotyczą mojego mózgu i zawsze jak to w badaniach bywa mogą być nadinterpretowane i niemiarodajne.

A ja nie widziałam np. mojego żołądka, serca, a jestem pewna, że są- widzę ich działanie. Tak samo nigdy nie widziałam prądu- a wiem, że istnieje, znam jego działanie.
To że czegoś nie widzę, nie oznacza, że tego nie ma :twisted:

Dziewczyny: Agnieszko, Asiu, Jolu... mimo wszystko zachęcam do ćwiczeń. Są wysoce energetyzujące i uaktywniające człowieka w każdym aspekcie :-D
Pozdrawiam
Asia

[bozena]

Difro z zainteresowaniem czytam twoje wypowiedzi.Mam synka z MPDz i bylam już na turnusie z Panią Masgutową i z Acentrum.Pracują tam własnie z dziećmi elementami z kinezjiologi :-D Tak naprawdę to nie wiem co byloby gdybym tak z nim nie pracowała :?: Dłudo nie przejawiał żadnego zainteresowania swiatem i długo go na różne sposoby"budziłam",myślę,że duzo dobrego wniosła właśnie kinezjiologia.Teraz Mat jest ciekawym świata chłopcem zadającym tysiące pytań,nie chodzi nam jeszcze ale myślę,że to i tak tędy droga w jego przypadku-bo teraz kiedy umiem się z nim porozumieć to mogę czegoś wymagać i wiem ,że będzie rozumiał po co to robi.Tak to sobie założyłam i tego będę się trzymać :-D .Pisz o swoich doświadczeniach i sposobac pracy z dziećmi.Pozdrawiam.

[zija]

cześć pisze ten list w sprawie mojej siostry kamili ona ma 21 lat i mpd czterokończynowe jest inteligentna ma dobrą pamięć i szybko chłonie nowe informacje niestety w pierwszych latach podstawówki została zaniedbana przez nałuczycieli ktuży nienałuczyli jej czytać ani pisać
ona bardzo chce się nałuczyć ,w podstawówce i w gimnazujm miała nałuczanie indywigułalne w domu wię kszość nałuczycieli zupełnie bez podstawnie większość traktowała ją jak upośledzoną i przychodzili tylko podpisać kartke i wypic kawe .
zwłaszcza matematycy ,dlatego w tej dziedzinie ma największe zaległości,polonistów i anglistów miała dobrch i w tej dziedzinie brakuje jej tylko czytania i pisania.
bardzo jej zależy żeby pujść do licełum razę z klasą ale nieuda jej się to jesli nie nadrobi zaległości i nie nałuczy się czytać i pisać musi też poprawić koordynacje wzrokowo ruchowo słuchwą i sprawność manułalną nieumie zrobić więcej niż kulke olbo wałeczek z plasteliny musi wycwiczyć rence ,jeżeli chodzi o opinie
poradni pedagogicznej albo psychologa to od samego początku powinna chdzić do szkoły razę z klasą i mieć takie same wymagania jak inne dzieci ,a na testach IQ wyszło jej wyższe niż przeciętnego człowieka
czy możecie njej pomuc

[kurczak]

Diferko ja też znam tą metodę i popieram:) a te ósemki i ich kreślenie szczególnie wprawiały mnie w dobry humorek wtedy, gdy sama nie mogłam tego zrobić hihihi wtedy śmiałam się ... sama z siebie... pozdrawiam

[Majka_Cz]

Difra a możesz pokazać gdzieś zestaw takich ćwiczeń i powiedzieć mi czy można to robić samemu? A jeśli tak to skąd wziąść samozaparcie?? Bo z tym u mnie trudno, a to co piszesz brzmi ciekawie Z góry dzięki za odp.sorry, że zaplątałam ale jestem zmęczona bardzo....

[Difra]

Majeczko, z tym pokazaniem ćwiczeń, to dość trudna sprawa. Ja znam te ćwiczenia dokładnie, gdyż "zrobiłam" kurs kinezjologii edukacyjnej zw. metodą Dennisona. Myślę, że gdy wczytasz się w to, co tu zapodałam, to będziesz mogła wykonywać te ćwiczenia W necie jest kilka stron poświęconych metodzie Dennisona, są też książki, które można kupić- przypuszczam, iż w książkach są zdjęcia obrazujące dane ćwiczenia. Jednak najlepiej ćwiczy się pod kierunkiem osoby, która zna daną metodę.

Agniesiu, a wiesz, że ósemek nie trzeba kreślić w powietrzu? Można je najzwyczajniej w świecie rysować na kartce, można je kreślić również nosem- głowa odchylona do tyłu, nawet oparta o kanapę czy krzesło i delikatne ruchy nosem "na suficie", można też wodzić leżące ósemki oczami.

Aktualnie kończę zajęcia z pewną pietnastolatką. Ćwiczyłyśmy Dennisonem. Dziewczyna miała spore problemy natury dyslektyczej, dysgraficznej, dysortograficznej itp. W tej chwili dziewczę ma już określoną ocenę na świadectwie szkolnym z języka polskiego. Jest to ocena bardzo dobra. Ćwiczyłyśmy przez 8 miesięcy (raz w tygodniu ze mną, pozostałe dni tygodnia samodzielne ćwiczenia). Skutek jest piękny. I- muszę tu zaznaczyć- w ogóle nie robiłyśmy ćwiczeń z pisowni, gramatyki, etc. Były to typowe ćwiczenia z kinezjologii... czyli leżące ósemki, ruchy naprzemienne, masaż punktów na myślenie itd., itp.


Pozdrawiam serdecznie
Asia