4 odpowiedzi w tym temacie

[Ketjow]

Od lat zauważyłem że największa spastyka mięśni mnie łapie gdy ktoś na mnie patrzy lub gdy chcę się pokazać z dobrej strony. To samo gdy poznaje nowe znajomości. Czasem mam taki obłęd że gdy idę chodnikiem to się rozglądam czy nikt na mnie nie patrzy.
Jak jestem sam w domu to chodzę luźno jak zdrowa osoba
Też tak macie ?

[ktamara]

Tak , tez tak mamy . Tzn ja mam.

Nie dorabiałabym do tego zbytniej filozofii.... to po prostu wynik stresu. W stresie się mięśnie zaciskają....  (zdrowym też )

Co do spojrzeń ludzkich to przywykłam , jakoś nieszczególnie mnie one obchodzą.

Ba , ja nawet nie myślę o tym jak chodzę, nie spędza mi to snu z powiek.

 Wynikają z tego czasem zabawne sytuacje , czasem przykre - gdy ktoś próbuje Ci na siłę przypomnieć ,że z tymi nogami to masz jednak nie halo.... Ale ja tam odpowiadam,coś w tonie "powiedz mi coś czego nie wiem" i idę dalej. Bo myślenie o tym jak chodzisz 24/7 w każdej sytuacji .... doprowadzi Cię do lekkiego wariactwa.

 

Ostatnio miałam taką sytuację u nowej fryzjerki.... Ona swoje , ja swoje , i się rozeszłyśmy - z tym ,że ona straciła klientkę bo ja tam nie zamierzam pojawiać się drugi raz bo ona ma z czymś problem ....

 

Jeśli chodzi o nawiązywanie nowych znajomości jest to zawsze blokujące , ale da się ogarnąć .

[Slavco]

Cześć,
Czy aby na pewno jest to spowodowane widownią Ketjow?
Przy MPD z wiekiem mamy coraz więcej problemów ortopedycznych lub mięśniowych jeśli prowadzimy siedzący tryb życia. Przez lata możemy tego nie zauważać. Gdy organizm przestaje sobie radzić z rekompensowaniem ubytków za sprawą innych mięśni i powiedźmy upadniemy bądź zaczynamy tracić pewność w chodzeniu to pojawia się spastyka i lęk, szczególnie w miejscach gdzie jesteśmy narażeni na poważniejsze konsekwencje. W domu możemy się oprzeć o ściany bądź meble ale na otwartej przestrzeni bądź wśród ludzi?

Użytkownik Slavco edytował ten post 02 lipiec 2023 - 12:12

[__ANIOLEK__]

Myślę, że słowo klucz to pewność siebie. Tracisz ją, kiedy masz wrażenie, że ktoś na Ciebie patrzy. Jednak, co z tego, że patrzy? Popatrzy, popatrzy i przestanie. Nie ma sensu przywiązywać do tego wagi. Po to mamy oczy, by patrzeć, następne uszy, by słyszeć i usta, by mówić do innych.

Po co Ci się tak stresować? Za bardzo się skupiasz na innych na ulicy, a przecież od tych innych oraz obcych ludzi nie zależy Twoje życie. Oni Cię nie znają, więc nawet jak oceniają to błędnie. Na końcu, skoro błędnie, to nic ta ocena warta nie jest i niczego nie zmienia w Twoim życiu. Odpuść sobie chłopie. Rób swoje i pomyśl o rehabilitacji. Może ona Ci pomóc poczuć się lepiej fizycznie i psychicznie.

 

Musisz popracować nad myśleniem o samym sobie i swojej niepełnosprawności oraz zdecydowanie zwiększyć pewność siebie.

[Slavco]

pomyśl o rehabilitacji. Może ona Ci pomóc poczuć się lepiej fizycznie i psychicznie.

Zdecydowanie to jest pierwszy krok do rozwiązania tych problemów. Drugim jest pełna kontrola ortopedyczna i neurologiczna.

 

Musisz popracować nad myśleniem o samym sobie

Może zinterpretuję to inaczej niż Aniołek ma na myśl ale, lata temu dziwiło mnie dlaczego starsza chora kobieta na mpd bardzo szybko chodząca mówi do siebie gdy idzie. Okazuje się że przy tych dolegliwościach gdy idziesz w towarzystwie i rozmawiasz to nie myślisz o tych problemach!